Şîa’nın Ashâb-ı kirâm düşmanlığı, yeni ortaya çıkan bir durum veya birkaç uç örnekten ibaret bir vâkıâ değil; târih boyunca artarak devam eden kitlesel bir hareket, bir örf, dinlerinin vazgeçilmez bir parçası, en temel kitaplarında yazılan ve medreselerinde eğitimi verilen bir anlayıştır.

Ashâb-ı kiramı tenkit ya da reddedenlerin esasta problemleri Hz. Resûlulah (s.a.v.)’ladır. Ne var ki O’nu reddetmekle, bütünüyle İslâm’dan dışlanmalarına neden olacağını bildiklerinden, sünneti tebliğ eden ilk kuşakla hesaplaşmaya kalkışmaktadırlar.

“eski dönemlerin kendi şartlarının iz ve etkilerini taşıyan fıkhî görüşleri, tek İslâmî çözüm olarak takdim etmeleri, hem sorunların çözü­müne bir katkı sağlamamakta hem de yaşanan olumsuzlukların İslâm’a mâl edilmesi gibi olumsuz bir sonuca yol açmaktadır.”

Müslim‘de rivâyet edildiğine göre, İbn-i Mes’ud (r.a.), Hz. Peygamber (s.a.v.)’den, “Dövme yapan ve yaptıran, peruk takan ve taktıran… Kadınlara lanet olsun.” hadîsini rivâyet edince, bu hadîsi işiten Ümm-ü Yâkup adında Kur’ân okuyan bilgiç bir kadın gelerek itiraz eder:

Kelime-i Tevhîd’in ‘Muhammed Allah’ın Resûlüdür.’ kısmını söylemeksizin yalnızca birinci kısmını söyleyen kimselere de rahmet nazarıyla bakılmalıdır.” (Fethullah Gülen, Küresel Barışa Doğru, 131) Yine yukarıdaki ifadelerin sahibinin “Allah (c.c.)’ın rahmetini

Allahü Teâlâ şöyle buyuruyor: “Erkekler, kadınlar üzerinde kaimdirler (onların işlerini görürler, yöneticidirler). Bu, Allah’ın, bazısını üstün kılmış olması ve erkeklerin, mallarından infak eder olmaları sebebiyledir. Bu durumda sâliha kadınlar...

Müçtehid olmayan bir mü’min için, dört mezhebten birisini taklid etmek vâcibtir. Taklid: Delîlini bilmeden, mezhebi gününümüze kadar ulaşmış müçtehid bir imama uymaktır. Özellikle bu devirde mutlak müçtehid bulunmadığı için her Müslüman buna mecburdur.

Hz. Peygamber (s.a.v.)’in’in “En hayırlı nesil, benim dönemimde yaşayanlardır. Sonra onları izleyenler, sonra onların ardından gelenlerdir.” (Buhâri) şeklindeki hadîsinde “en hayırlı nesiller” oldukları haber verilen ilk üç kuşağa “selef” denir. 

İmâm Beyhâki (r.a.), kendi senedi ile Şebib bin Ebi Feddalet’il Mekki’den nakletti ki: İmran bin Hüseyin (r.a.) şefaati anlattı. Topluluktan biri dedi ki: “Ey Ebû Nüceyd! Muhakkak siz bize hadîsler naklediyorsunuz, ama biz onların aslını Kur’ân’da bulamıyoruz

İmam-ı Gazâli hazretlerinin tarifine göre şeriat billur vazo, hakikat onun içindeki bal, tarikat de bu balı yemenin yoludur. Tarikate girmek farz değildir. Fazilettir, nefsin yola getirilmesi için gereklidir. Tarihe göz atıldığında ehli tarikatın İslam ve insanlığa büyük hizmetler