MUSTAFA İSLAMOĞLU’NUN SÜNNETİ AÇIK İNKÂRI VE İDDİALARINA KUR’AN’DAN CEVAPLAR
PEYGAMBER (S.A.V.) DE KANUN KOYUCUDUR
Allâh (c.c.) buyurur: “Allâh ve Resûlü bir işe hüküm verdiği zaman, inanmış bir kadın ve erkeğe o işi kendi isteklerine göre seçme hakkı yoktur. Her kim Allâh ve Resûlü’ne karşı gelirse, apaçık bir sapıklığa düşmüş olur.” (Ahzâb s.36) Bu âyette ‘Allâh (c.c.) ve Resûlü bir şeye hükmettiği zaman’ ifadesi; Allâh (c.c.) yanında Hz. Peygamber (s.a.v.)’in de hüküm koyma yetkisine sahip olduğunu ortaya koymakta, verilen hükme uyulması gerektiği ve başka bir ihtimalin sapıklık olacağı ifade edilmektedir.
Hz. Peygamber (s.a.v.)’in Kur’ân’da olmayan hususlarda vermiş olduğu hükümlere; beş vakit namâzın zamanı, rekâtları, nasıl kılınacağı, vitir namâzının vâcib oluşu, namâzlarda Kâbe’den önce Beyt-i Makdis’e yönelme, orucu bozan ve bozmayan şeyler, kimlere zekatın farz olduğu ve miktarı, şer’î boşanmanın şekli, diyetlerle ilgili birçok hükümler, içki içmenin cezası, hırsızın hangi miktarda hırsızlık yaparsa cezalandırılacağı, hayızlı kadının namâz kılmaması, büyükannenin mirası vb. hususları örnek verebiliriz.
SÜNNETİN TAMAMEN VAHYE DAYANDIĞINI ALLÂH (C.C.) ÎLAN ETMEKTEDİR:
“O, arzusuna göre de konuşmaz. O (onun konuşması kendisine), vahyedilenden başkası değildir.” (Necm s. 3-4)
Fahr-i Râzi, Tefsirinde der ki: “Allâh-ü Te‘âlâ, ‘Kendi hevâ-ü hevesinden söylemez O.’ (Necm s. 3) buyurunca; sanki birisi, ‘O hâlde neye göre konuşur; delîle dayanarak mı, yoksa kendi görüşüne göre mi?’ demiş de, Cenâb-ı Hakk, ‘Hayır, hayır. O, ancak Allâh (c.c.)’dan gelen vahiy ile konuşur.’ buyurmuştur. Bir görüşe göre burada kastedilen Hz. Peygamber (s.a.v.)’in sözü ve kelâmıdır. Bu böyledir, çünkü ‘Kendi hevâ-ü hevesinden söylemez O (Peygamber (s.a.v.))”. Âyeti’nin içeriğinde, “nutk” (konuşmak) vardır.
Beyhâkî’ye göre, Resûlullâh (s.a.v.)’e indirilen vahiy, iki kısma ayrılmaktadır: Vahy-i Metluv (Kur’ân), Vahy-i Gayr-i Metluv (Sünnet). Yâni hadîs-i şerîfleri iki vahiy türüne göre ele aldığımızda Resûlullâh (s.a.v.)’e Kur’ân’la bildirilmeyen bir hüküm, sünnet ile bildirilmektedir.
Sünnetin ilâhî kaynaktan geldiğine dair hadîs-i şerîflerden biri şudur: “Bana Kur’ân ile birlikte, bir onun kadarı daha verildi.” (Ebû Dâvud, Sünne, 5)
