Şiîler için, “Ehl-i Beyt Okulu ” ifadesinin kullanılması uygun mudur? Şiîlerin, ehl-i beyitle irtibatlandırılması ne derece sağlıklıdır?
Şiîler için, Mustafa İslamoğlu tarafından üretilen “Ehl-i Beyit Okulu” ifadesini kullanmak doğru değildir. Çünkü Şiîler ehl-i beyti istismar etmek dışında onlarla irtibatlandırılamaz, onlara nisbet olunmazlar.
Şîa’yı, başta Hanedân-ı Resûlullah ve ehl-i beyit soyundan gelenler reddetmiştir.
Ehl-i sünnet nezdinde, sahâbe ile ehl-i beyit birbirinin alternatifi değildir. Ehl-i beyit sevgisi; Sünnî İslâm geleneğinde önemli bir yer teşkil etmesine rağmen, ehl-i beyit, genel olarak sahâbeden ayrı değerlendirilmemiştir. Kısacası, ehl-i sünnetin övgü üzerine inşa edilen sahâbe tasavvuruna ehl-i beyit de dâhildir. Ne var ki Şîa nezdinde, sahâbe ile ehl-i beyit kesin bir çizgiyle birbirinden ayrılmıştır. Buna göre ehl-i beytin masumiyeti ve sahâbenin hemen hemen tamamının İslâm’a ihanet ettiği düşüncesi, îmânî bir düstûr olarak benimsenmiştir.
Şîa ilk iki halîfenin hilâfeti gasb ettiğini –hâşâ-, hilâfetin hakikatte Hz. Ali (r.a.)’nin hakkı olduğunu ve Resûlullah (s.a.v.) tarafından tayin olduğunu iddia etmektedir. Bu iddialarında aslında, Hz. Ali (r.a.)’ye de ta’n etmiş oluyorlar. Zîrâ Hz. Ali (r.a.); onların imametine razı olmuş, onlara biat etmiş, arkalarında namâz kılmış ve onlarla dost olarak birlikte yaşamıştır. Aksine bir durum söz konusu olsaydı, buna önce Hz. Ali (r.a.) itiraz eder ve haksızlık karşısında sessiz kalmaz ve gerekirse Hz. Muaviye (r.a.) ile olduğu gibi, savaşırdı. Cesareti eşsiz olan, Allah’ın Arslanı Hz. Ali (r.a.)’den takiyye yapması nasıl beklenebilir? Ama Şiîler, sahâbe-i kirâmı dinden çıkmakla suçlamış ve lâ’nete nisbet etmişlerdir. (Neûzu billah)
Görüldüğü gibi Şîa’nın, hiçbir şer’î delîle dayanmayan, sahâbeden herhangi birinden nakledilmeyen ve tamamen taassub sonucu oluşan indî görüşleri sebebiyle, bu i’tikaddan münezzeh olan ehl-i beyit ile irtibatlanması mümkün değildir.
(Hak Dinin Batıl Yorumlarına Cevaplar, MİSVAK NEŞRİYAT, İstanbul, 2014)
