İkinci bin yılın yenileyicisi İmam-ı Rabbani Hazretleri -ki bugün onun açtığı devre içinde ve o devrenin ortasındayız- Şiîliği ve kollarından «Rafıza»yı, Alevîlik tabirini de ekleyerek sapıklıkların en korkunçlarıyla vasfeder ve belli başlı şubelerini tek tek sayarak, Hazret-i Ali’ye ulûhiyet konduran dallarına kadar belirtir.
«Tutan; bir şahsı mübalağayla tutan» mânasına Şiîlik ve onun neticede aynı, fakat tespitte tersinden, «Bırakan» anlamında Rafızilik:, biri Hazret-i Ali’yi sınırının üstüne çıkarmak, ikincisi de yüksek Sahabileri düşürmek hedefinde toplanır ve Alevîliği de kelime farkıyla içinde taşır. Bu şekilde hulâsa edilebilecek olan Şiîlik yolunun ayrıca kaydettiğimiz Rafızilikten başka kolları, dalları ve onların da kolları ve dalları, bir sürü… Hak nasıl bir, batıl da sayısızsa, Şiîlik bâtılının da bölümleri öyle; ve sayısız bâtılını ilân etmekte. Sapıt sapıtabildiğin kadar!… Bu bölümleri teker teker ele almaya lüzum görmüyor ve hangi inanışın hangi kola ait olduğunu belirtmeden, ifrattakilerin hepsini birden Şiîlik ve Alevîlik dairesine alarak gösteriyoruz.
En başta İbn-i Sebe’ kolu olarak Haricîlerden başlayıp Hazret-i Ali’nin hilâfeti boyunca süren ve Şiîlik mektebinin temelini kuran cereyan… Hazret-i Ali’yi ilâh ve Cebrail’i yanılmış bilenler… (Bu rivayet İmam-ı Rabbânî Hazretlerinin tasdikinde olduğuna göre, vâki….)
Büyük imameti, yani devlet reisliğini, Hazret-i Ali ve soyundan kabul edip, başkalarını o makama müstehak görmeyenler ve Peygamber soyu haklarının gaspedilmiş olduğunu iddia edenler.
«İsna Aşeriyye» adı altında Hazret-i Ali soyundan «12 İmam» nazariyesini güdenler ve hepsini birden insanüstü sayanlar… Bu imamlardan on ikincisi, nazarlarında gaip ve son zamanlarda zuhuru bildirilen Mehdi’yi temsil etmekte…
«Tenasuh»a, ölümden sonra ruhun başka cesetlere hululüne inananlar; Allah’ı insan şeklinde hayal edip zamanla yıprandığını, yalnız yüzünün kaldığını, ruhunun da Ali’ye geçtiğini öne sürenler….
Herşeyi bâtına, içyüze bağlayanlar ve zahire, dış yüze ait bütün yasaklan ve emirleri inkâr edenler…
Hazret-i Ali’nin öldürülmediğini, ölmediğini, yerine şeytanın öldürüldüğünü ve onun göğe kaldırıldığını, bulutlarla sanlı olduğunu, «şimşek onun kamçısı ve gök gürültüsü sesidir!» iddiasında bulunanlar…. Dünyanın en galiz teşbihiyle, Allah’ın Resulünü, iki karganın birbirine benzediği kadar Hazret-i Ali’ye benzetip Vahy meleğini bu yüzden şaşırmış ve Kur’anı Ali yerine Peygambere indirmiş sananlar…
Hazret-i Ali’yi ilâh kabul ettikten sonra, onun, Peygamberi Resul olarak gönderdiğini fakat Resulün insanları Ali’ye bağlayacağı yerde kendisine bağladığını iddia etmeye dek gidenler…
Daha neler ve neler!…
