Diyorlar: Said yanında başka kitapları bulundurmuyor; demek onları beğenmiyor. Ve İmam-ı Gazâlî’yi de (r.a.) tam beğenmiyor ki, eserlerini yanına getirmiyor. İşte bu acip, mânâsız sözlerle bir bulantı veriyorlar. Bu nevi hileleri yapan, perde altında ehl-i zındıkadır; fakat, safdil hocaları ve bazı sofuları vasıta yapıyorlar.
Buna karşı deriz ki: Hâşâ, yüz defa hâşâ! Risale-i Nur ve şakirtlerinin bir üstadı olan Hüccetü’l-İslâm İmam-ı Gazâlî ve beni Hazret-i Ali ile bağlayan yegâne üstadımı beğenmemek değil, belki bütün kuvvetleriyle onların takip ettiği mesleği ehl-i dalâletin hücumundan kurtarmak ve muhafaza etmektir.
Fakat, onların zamanında bu dehşetli zındıka hücumu, erkân-ı imaniyeyi sarsmıyordu. O muhakkik ve allâme ve müçtehid zâtların asırlarına göre münazara-i ilmiyede ve diniyede istimal ettikleri silâhlar hem geç elde edilir, hem bu zaman düşmanlarına birden galebe edemediğinden, Risale-i Nur Kur’ân-ı Mu’cizü’l-Beyandan hem çabuk, hem keskin, hem tam düşmanların başını dağıtacak silâhları bulduğu için, o mübarek ve kudsî zâtların tezgâhlarına müracaat etmiyor. Çünkü, umum onların mercileri ve menbâları ve üstadları olan Kur’ân, Risale-i Nur’a tam mükemmel bir üstad olmuştur. Ve hem vakit dar, hem bizler az olduğumuz için vakit bulamıyoruz ki, o nuranî eserlerden de istifade etsek.” (Kastamonu Lahikası, s. 198)
İlk dikkatimizi çeken husus kendisini eleştirenleri zındık olarak nitelendirmesidir. İkinci husus ise, kendisinin ve eserlerinin İmam Gazali’nin eserlerinden büyük olmasının sebebini o dönem tehlikenin büyük olmayışına bağlar. Biz bu bühtanını kendisinin kelam tarihi bilmemesine bağlıyoruz. Zira İmam Gazali devir öyle buhranlı geçmiştir ki, Allah eğer İmam Gazali gibi bir zatı bu ümmete göndermese idi; Mutezile ve felsefeciler İslam dünyasını tamamen ele geçireceklerdi. İmam Gazali eserleriyle onların belini kırmış, kendisi mihenk taşı olmuş ve Mutekaddimin-Müteahhirin dönemlendirilmesinin sebebi olmuştur.
