Din Tahripçileri İnternet Sitesi
  • Anasayfa
  • Din Tahripçileri
    • Tarihte Din Tahripçileri
    • Günümüzden Örnekler
  • Seçme Yazılar
    • Editör
    • Ahmet Gelişgen
    • Ahmet Şimşirgil
    • Ali Eren
    • Bedri Gencer
    • Ebubekir Sifil
    • Ekrem Buğra Ekinci
    • Erem Şentürk
    • Harun Çetin
    • Hüseyin Avni
    • İhsan Şenocak
    • Kemal Özer
    • Mehmet Şevket Eygi
    • Melikşah Sezen
    • Murat Yazıcı
    • Ömer Faruk Korkmaz
    • Sema Maraşlı
    • Yusuf Kaplan
    • Muhtelif Yazarlar
  • Konular
    • Şia – Alevilik

      Modernizm ve Mezhepsizlik

      İslam’da Kadın

      Selefi’lerin Anatomisi

      Tasavvuf Adına Sapmalar

  • Gayemiz
    • Gayemiz
    • DİN TAHRİPÇİLERİNİN ÖZELLİKLERİ
    • NE YAPMALI
    • NEDEN dintahripcileri.com ?
  • Ehli Sünnet
    • Ehli Sünnet Akaidi

      İmam-ı Âzam Ebû Hanîfe (R.A.)’in Akaid İle İlgili…

      Erzurumlu İbrahim Hakkı İtikad Manzumesi

      İtikadname-i Mevlana Halid Bağdadi

      Türpüşti Risalesi ve Elfaz-ı Küfür

  • Ne Okumalı?
    • Reddiye Eserler
    • Temel Okunacaklar
    • İleri Okumalar (Türkçe – Arapça)
    • E-Kitap Oku
Son Yazılar
28 Şubat Destekçisi Oryantalist Zihniyetli Ali Akın’dan DİB...
MUSTAFA ÖZTÜRK’E RAHMET (!) OKUTUR “TÜRKÇE EZAN” AŞIĞI...
Enbiya Yıldırım’ın Bazı Görüşleri…
NASSLAR (ÂYET VE HADİSLER) İLE “İCM” KARŞISINDAKİ TUTUMUMUZ...
Aytunç Altındal, Ilımlı İslam, Diyalog ve Nurculuğun Künhünü...
#Yılbaşıkutlamıyorum
Marmara İlahiyat tefsir hocası Mustafa Öztürk; “Kur’an’daki ağır...
Mehmet Fırıncı: “Üstad Said Nursi Rum Patriğini ziyarete...
Dinde Keyfi Görüş İbadete Sıçradı!
İstanbul Sözleşmesini Çekincesiz İmzalayan Bir Babayiğit!: Fatma Şahin!
Kitap Tanıtımı –  Tavsiyesi: Savâʻiku’l-Muhrika
Fetövâri bir din istismarcısı Haydar Baş’ın, bir zamanlar...
Koronavirüs Tartışmalarının Gölgesinde İran’ın Şiileştirme Politikaları
Eski Diyanet İşleri Başkanı Süleyman Ateş: “Kur’an, direkt...
İlhami Güler’in “Kur’an’ın Bazı Yerlerinin Bugün Değiştirilmesi Lazım”...
Anglikan papazının kitabı KURAMER’de!
‘Ali Nar Hocanın Mezhebsizlik ve Hayrettin Karaman ‘Aleyhindeki...
Çok Mühim bir Mesele: İslâm’da evlilik yaşı
“MÜSECCEL SÜNNET DÜŞMANI”NDAN EN YENİ ORYANTALİST MASALLARI
İRAN’IN EN YENİ ACEM OYUNU
Hâlâ M.İslamoğlu’na Muhabbeti Olan Kardeşlerim! Allah Rızası için...
Selefîlik Neyin Devamı
Kilise’nin En Son ve En Tehlikeli Oyunu: Sünnet-i...
HZ.AİŞE DOSYASI
ŞİA GERÇEĞİ YA DA İRAN ŞİA CUMHURİYETİ İLE...
Oryantalizmden Etkilenenler Kur’an-ı Kerim’i Doğru Anlayamazlar
Alev Alatlı: Türk erkeği melek gibidir
Siyah cübbenin altındaki…
Şia Nedir ve batıl görüşleri nelerdir?
Mezhep krizinin sorumlusu kim?
40 Maddede Şia’nın sapık inanç sistemi
Küresel Güçlerin İslam Dünyasındaki Jandarması: İran / İhsan...
Şimdi de İran tehlikesi!..
İran’da Neler Oluyor? (Fotoğraflarla)
Şiilikten Dönen Bir Âlimin Âkıbeti
Bir Şii’nin İtirafları: Biz Ne Utanmaz Bir Toplumuz…
Çok geç olmadan!..
Ebubekir Sifil’den Mehmet Görmez’e İran mektubu
Fazlıoğlu: “Erkeğe bir kadına yarım. Hadi lan oradan”
İran’ın “Milli” Anlayışı Olarak Şiîlik
Tahrifin Sıdre-i Müntehası: Nasr Hamid Ebu Zeyd
Mehmet Okuyan’ın Hz. Âdem’in Topraktan Yaratıldığını İnkâr Manası...
Mehmet Okuyan’ın Kur’ân ve Sünnetle İlgili Temel Yanlışları
Mehmet Okuyan’ın Kandil Geceleriyle İlgili Yanlışları ve Aşağılayıcı...
İLAHİYATLARDA GELDİĞİMİZ HAZİN DURUM!
DİNİ SAPTIRANLARI DEŞİFRE ETMEK DÎNÎ BIR GÖREVDİR
MEHMET OKUYAN’IN İSLÂM İNANÇ ESASLARINA TERS DÜŞEN GÖRÜŞLERİ
İstanbul Sözleşmesi ile İlgili Kafa Karıştıran 10 Soru...
Kadına Şiddetle Mücadele Günü
KAÇ BAKICI BİR ANNE EDER?

Din Tahripçileri İnternet Sitesi

  • Anasayfa
  • Din Tahripçileri
    • Tarihte Din Tahripçileri
    • Günümüzden Örnekler
  • Seçme Yazılar
    • Editör
    • Ahmet Gelişgen
    • Ahmet Şimşirgil
    • Ali Eren
    • Bedri Gencer
    • Ebubekir Sifil
    • Ekrem Buğra Ekinci
    • Erem Şentürk
    • Harun Çetin
    • Hüseyin Avni
    • İhsan Şenocak
    • Kemal Özer
    • Mehmet Şevket Eygi
    • Melikşah Sezen
    • Murat Yazıcı
    • Ömer Faruk Korkmaz
    • Sema Maraşlı
    • Yusuf Kaplan
    • Muhtelif Yazarlar
  • Konular
    • Şia – Alevilik

      Modernizm ve Mezhepsizlik

      İslam’da Kadın

      Selefi’lerin Anatomisi

      Tasavvuf Adına Sapmalar

  • Gayemiz
    • Gayemiz
    • DİN TAHRİPÇİLERİNİN ÖZELLİKLERİ
    • NE YAPMALI
    • NEDEN dintahripcileri.com ?
  • Ehli Sünnet
    • Ehli Sünnet Akaidi

      İmam-ı Âzam Ebû Hanîfe (R.A.)’in Akaid İle İlgili…

      Erzurumlu İbrahim Hakkı İtikad Manzumesi

      İtikadname-i Mevlana Halid Bağdadi

      Türpüşti Risalesi ve Elfaz-ı Küfür

  • Ne Okumalı?
    • Reddiye Eserler
    • Temel Okunacaklar
    • İleri Okumalar (Türkçe – Arapça)
    • E-Kitap Oku

İran’ın “Milli” Anlayışı Olarak Şiîlik

tarafından dintahripcileriyonetici 31 Aralık 201931 Aralık 2019
31 Aralık 201931 Aralık 2019

Bin yıldır olduğu gibi bugün de Türkiye ve Türk milleti, devraldığı tarihî mirası ve rolü itibariyle hak ile batıl, iman ile küfür arasındaki kavganın göbeği, İbrahim milletinin itikadî (Ehl-i Sünnet) ve siyasî (Osmanlı/Türk) omurgası, İslâm’ın son yurdu ve imkânıdır.

Arapça’da “ş-y-a” kökünden türeyen “Şia”, sözlükte “tâbi olmak, peşinden gitmek, desteklemek, bir kimsenin taraftarı ve yardımcısı olmak” gibi anlamlara gelir. Bir grubu ifade eden “Şia” kavramının tekili “Şiî”dir. “Teşeyyu” ise Şiî olmak ya da Şia’yı müdafaa etmek manasına gelmektedir.

Bir mezhep olarak Şia Hz. Peygamber’in (s.a.v.) vefatından sonra imametin nassla Hz. Ali’ye (ra) ve kıyamete kadar onun soyundan gelenlere ait olduğunu savunan ve bu imamların masumiyetini imanın esası hatta merkezi haline getiren toplulukların ortak adıdır. Başlangıçta Hz. Peygamber’in Hz. Ali’ye özel olarak verdiği iddia edilen “gizli ilim” anlayışıyla imamet adeta nübüvvetin devamı haline getirilmiş ve imamların, Allah’la konuşan kişiler (muhaddesûn) olarak diledikleri zaman Allah’tan bilgi alabileceği bir noktaya vardırılmıştır. Dini kaynakların ancak imamlar vasıtasıyla anlaşılabileceği görüşü Hristiyanlığa benzer bir ruhbanlığa yol açmış, “gizli ilim” ve imamların Allah ile sürekli irtibatlı olduğu kabulü ise İslâm inanç ve düşünce tarihinde ortaya çıkan batınî zihniyete, Hz. Ali’ye ulûhiyet isnadına varan aşırı fırkalara ve muharref bir dini anlayışa zemin teşkil etmiştir.

Şia, Şiiliğin Hz. Peygamber döneminde doğduğunu iddia etse de tarihi olarak Şia’nın doğuşunu bazıları Hz. Osman bazıları Hz. Ali dönemindeki hadiselerle, bazıları Hz. Hüseyin’in Kerbela’da şehadetiyle (h. 61) başlatırken, diğer bazıları ise hicrî birinci asrın sonlarına kadar ileri götürür. İmamların “nas ve tayinle belirlenmesi ve masumiyeti, vasilik, mehdilik, rec’at” gibi Şia’nın ayırıcı unsuru olan görüşlerin, hicri birinci asrın sonlarına doğru Muhammed b. Hanefiyye’nin vefatından (h. 81) sonra onun etrafında oluşturulan tasavvurlarla ortaya çıktığı söylenebilir.

Keysaniyye ve Kerbiyye gibi fırkalar, onun ölmediği, Medine’nin batısındaki Radvâ dağında yaşadığı, bir gün mehdî olarak geri dönüp hâkimiyetini kuracağı gibi efsanevi tasavvurlarına ilaveten, Sasani kültürü ve Aramî-Hristiyan gelenekten gaybet ve hulul gibi anlayışları devşirerek, İslâmi motiflerle bezemek suretiyle Şia’nın temelini atmış oldular. Öte yandan Kerbelâ Vak‘ası, Ehl-i beyt sevgisi, Hz. Ali ve evlâtlarına duyulan muhabbet ile Farisî asabiyeti ve Emevî düşmanlığı vesile kılınarak sistemleştirilen siyasi ve itikadî bir mezhep olarak Şia’nın geriye doğru örüldüğünü söylemek mümkündür. Bu döneme kadar imamet zincirinde adı geçen imamlardan Hz. Ali dışındaki isimlerin hemen hiçbirinin aktif siyaset içinde bulunmaması da bu tespiti doğrulayan unsurlardan biri olarak zikredilebilir.

İslâm dışı din ve kültürlerden alınan motiflerle örülmüş imamet teorisi itikadın merkezine yerleştirilmek suretiyle, İslâm’ın temelden tahrifine giden bir yola kapı aralanmıştır. Bu sebeple başlangıçtan beri Şia, İslâm dünyasındaki hemen bütün aşırı fırkaların türediği bir zemin olmuştur.

İlâhî ruhun Hz. Peygamber’e, daha sonra Ali ve evlâdına hulûl ve intikali, Allah’ın mahlukata benzetilmesi (teşbih), önceden haber verdiği bazı hadiseler konusunda görüş değiştirmesi (beda), Peygamberliğin ve dolayısıyla dinin tamamlanmadığı ve imamet üzerinden tekâmül ve tabâdülün devam ettiği, imamların gaybı bildiği, mucize gösterdiği, bir kısmının ölmeyip geri döneceği (rec’at) gibi anlayışlar ile nassların tahrifine vesile olan bazı sübjektif ve batınî yorumlar bu bağlamda zikredilebilir. Meselâ Sebeiyye ve Keysaniyye gibi fırkalar, Hz. Ali’nin ilâhlığını, ölümsüzlüğünü ve vasiliğini, Ali evlâdının kutsallığını, gaybı bildiğini, tenâsühü ileri sürmüş; İsmâilîler, İsmâil b. Ca‘fer’in ölmediğini, tekrar dönüp dünyayı ıslah edeceğini, her zâhirin bir bâtını bulunduğunu iddia ederek bâtınî te’vile yönelmiş, yine aynı mezhep altında mütalaa edilen Karmatîler, Bâtınîler, Nizârîler gibi diğer aşırı fırkalar aynı zeminde ortaya çıkmıştır. Yine Bâb Ali Muhammed Şîrâzî’ye bağlı olan Bâbîlik ve müstakil bir din hüviyeti iddiasıyla ortaya çıkmadan önceki Bahâîlik, Hakim Biemrillah’ın uluhiyyetini iddiaya kadar varan Dürzilik, Hz. Ali’nin uluhiyyetini telaffuz eden Nusayrilik gibi aşırı (gâlî) fırkalar hep Şia’nın temelini attığı bu muharref itikadi zeminden türemiştir. Şia’nın bütün bu anlayışlarında, İslâmî kaynaklar yanında Yahudilik ve Hristiyanlığın, Budizm, Brahmanizm, Maniheizm gibi eski Hint dinlerinin, Zerdüştîlik, Maniheizm ve Mecûsîlik gibi kadîm İran dinlerinin, Fars kültürünün, yeni Eflâtunculuğun gnostisizminin etkilerinden bahsedilegelmiştir.

İran’ın Resmi Mezhebi Olarak Şia

Şia şemsiye bir kavram olmasına rağmen zaman zaman, “imametin nass ve tayinle olması gerektiği” inancında olan bütün fırkalar için kullanılan “İmamiyye” de aynı manada kullanılmıştır. İmamların sayısının on iki ile sınırlandırılmasından sonra “İmamiyye” yerine “İsnaaşeriyye” ismi de kullanılmıştır. Günümüzde İran’ın resmi mezhebi olan ve yukarıda zikri geçen aşırı fırkalara göre daha mutedil bir anlayışa sahip olan İmamiyye’nin kurumsallaşması, daha ziyade temel kaynaklarının telif edildiği Şiî Büveyhoğulları (m. 945-1055) dönemine rastlar. Şia’nın önemli hadis âlimleri de bu dönemde yaşamışlardır. Yine Gâdir Hum gününün bayram olarak kutlanmaya başlanması, Kerbelâ’nın umumi yas günü olarak ilan edilmesi de aynı dönemin mahsulüdür. Selçuklular tarafından Büveyhî iktidarına son verilmesinden sonra Şia’nın İslâm dünyasındaki etkisi oldukça azalmıştır.

İran’da Şiiliğin yeniden canlandırılması Safevîler dönemine (m.1501-1737) rastlar. Bu dönemde İslâm coğrafyasındaki Şiî ulema İran’a getirilmiş, Şiilik resmî mezhep olarak kabul edilmiş, ülkedeki diğer mezhebi anlayışlar sistematik bir politika gözetilerek yok edilmiştir. İran’ın günümüze kadar gelen müstakil bir kimliğe kavuştuğu ve günümüzdeki itikadi, siyasi hatta coğrafi çerçevesinin büyük ölçüde çizildiği bu dönemde, aşırı Şiiliği ve on iki imam sevgisini devlet politikası haline getiren Safeviler, bütün diğer mezhep mensuplarını zor kullanarak büyük ölçüde asimile etmişlerdir. Şah İsmail’in devletini kurmak için yürüttüğü askeri ve siyasi faaliyetleri kimlik ve mezhep olarak Şiîliğe dayandırması, kendi anlayışına yakın gördüğü Anadolu’daki Alevî-Bektaşi Türkmen kabilelerinin mezhebi duygularını istismara yeltenmesi, onu Osmanlı ile karşı karşıya getirmiştir.

Şia ile savaşmanın caiz olduğuna dair ulemadan fetva alan Yavuz Sultan Selim, aynı zamanda kendini Ehl-i Sünnet’in mümessili ve müdafii olarak konumlandırmış ve o günden itibaren devam edecek olan Şiî-Safevi İran ile mücadeleyi başlatmıştır. Osmanlı Batıya doğru her adım attığında Şiî Safevîler, Hıristiyanlarla işbirliği içinde Osmanlı’yı doğudan sıkıştırmışlar ve meşgul etmişlerdir. Bu nedenle 16. ve 17. yüzyılda Batılı gezgin ve araştırmacılar tarafından kaleme alınan birçok eserde Şah İsmail ve onun şahsında Farisiler alabildiğine övülmüş hatta onların Hıristiyan olarak hidayete erdiklerinden dahi söz edilmiştir. Dikkate şayan bir diğer husus ise yine aynı kaynaklarca neredeyse Şiiliğin Farisiler, Sünniliğin ise Türklerle özdeşleştirilmesidir.

Daha sonra Kaçar Hanedanlığı (1737-1925) ve Pehlevîler döneminde (1925-1979) İran’da Şiiliğin daha da yerleşmesi temin edilmiştir. 1979 yılında Humeynî’nin önderliğinde gerçekleştirilen “İslâm Devrimi” ile Şia yeni bir safhaya adım atmıştır.

Genel Kelâmî meselelerde Mu‘tezilî düşüncenin yoğun etkisi altında olan İmamiyye’nin kendine mahsus anlayışına göre imamet, nass ve ilahi tayinle olup, nübüvvetin devamıdır; imamlar tıpkı peygamberler gibi mâsum olan ve özel bilgiyle donatılan, kendilerinde olağan üstü haller (mûcize) görülen kimselerdir.

On ikinci imam beklenen mehdîdir. H. 260 (m.874) yılında gaybete girmiş olup halen hayattadır ve bir gün ortaya çıkıp yeryüzünde adaleti sağlayacaktır. Şiî yaklaşımda Kur’an’ın ancak imamlar vasıtasıyla anlaşılabileceği, imâmetin İslâm’ın namaz, zekât, hac ve oruçla birlikte beş temel esasından birini, hatta en önemlisini teşkil ettiği zira imâmetin bu ibadetlerin anahtarı konumunda bulunduğu ifade edilmiştir. Yine ilk üç halife ve onlara destek olan sahabenin büyüklerinin Hz. Ali’nin hakkı olan imameti gayri meşru bir şekilde gasp etmekle büyük bir zulüm ve cürüm işledikleri inancı, tarih boyunca sahabe hakkında tekfire varan ağır suçlamalara neden olmuş, bazı kaynaklarında sahâbeyi mürted sayan rivayetlere yer verilmiştir.

Tarihen sabittir ki Hz. Ali, “hakkı olan” hilafeti elde etmek için ilk üç halife döneminde bir mücadeleye girişmediği gibi onlara bîat etmiştir. İşte bu vaka ile Hz. Ali’nin imamet vasfını telif etmek için bir iman esası olarak “takiyye” ihdas edilmiş, hatta Cafer Sadık’tan “Takiyye benim atalarımın dinidir, takiyyesi olmayanın dini yoktur.” sözü nakledilmiştir. İmamlar mâsum kabul edildiği için on iki imamdan nakledilen söz, fiil ve takrirler Peygamber sözüyle eş değerde görülüp dinin Kur’an’dan sonra ikinci kaynağı sayılmış, böylece fırkanın kendine mahsus bir hadis literatürü oluşmuştur. İmâmete ve Ehl-i Beyt’e yönelik aşırı vurgunun Kur’ân-ı Kerîm’le temellendirilememesi onun sıhhatine yönelik kuşkuların doğmasına yol açmış, hâkim anlayış Kur’an’da ziyade ve noksanlık bulunmadığı yönünde olmakla birlikte kaynaklarda buna aykırı rivayetler de yer almıştır.

Sonuç Yerine

Kelâmî açıdan bakıldığında Hz. Peygamber döneminden beri Müslümanlığın omurgasını temsil eden Sünnî anlayışa göre Şia, “Ehl-i kıble tekfir edilmez” kaidesince, nassta kat’î olarak temelini bulan zarurât-ı diniyyeden birini inkâr etmedikçe, sırf mezhebi mensubiyeti ve anlayışından dolayı tekfir edilmemiş fakat Hz. Peygamber ve ashabının yolu olan “Ehl-i Sünnet” ve Müslümanların kahir ekseriyetinin anlayışı manasındaki “Ehl-i Cemaat”tan bir sapma olarak telakki edildiğinden “Ehl-i bid’at, ehl-i heva, ehli dalâlet” olarak tanımlanmıştır.

Şiîlik ile Sünniliğin birbiriyle aynı hizada iki mezhebi anlayış olduğu, Müslüman kimliğine ilaveten mezhebi mensubiyetin önemsiz hatta gereksiz bir tefrika vesilesi olduğu, mezhepleri yakınlaştırma gibi söylemler modern dönemde ihdas edilmiş olup, aslında gerek fiili gerekse zihnî ve itikadî düzlemde Müslümanın şuurunu ve saf İslâm akidesini bulandırmaya yönelik neticeler doğurduğunu söylemek mümkündür. Zannedildiğinin aksine günümüzde Müslümanlar arasındaki tefrika ve çatışmalarının sebebinin mezhep değil bilakis mezhepsizlik olduğu kanaatindeyiz ki bu bir bahs-i diğerdir.

Bugün Türkiye’de yaşayan müslümanlar olarak bizden gayri hemen herkesin farkında olduğu, bizim gözümüzden kaçırılan gerçek şudur: Bin yıldır olduğu gibi bugün de Türkiye ve Türk milleti, devraldığı tarihî mirası ve rolü itibariyle hak ile batıl, iman ile küfür arasındaki kavganın göbeği, İbrahim milletinin itikadî (Ehl-i Sünnet) ve siyasî (Osmanlı/Türk) omurgası, İslâm’ın son yurdu ve imkânıdır.

Son iki yüzyıl içinde İslâm coğrafyasında Şia’nın önünün açılmasına dair politikalara ilaveten, Osmanlı’nın parçalanmasında önemli bir rol ifa eden Vehhabilikle, daha sonra aynı zeminde ortaya çıkan selefi meşrep radikal hareketlerle, ılımlı anlayışlarla, İslâm tarihini, kültürünü ve ilim geleneğini paranteze alarak doğrudan kaynaklara dönüşe vurgu yapan bazı modernist söylemlerle varılmak istenen neticenin nihayetinde tarih boyunca Müslümanların yüzde doksanını teşkil Ehl-i Sünnet omurgayı parçalama, “sevadu’l-azam” anlayışını ve onun mümessili olan Türkiye ve Türk milletinin merkezi rolünü gözden kaçırmak olduğu söylenebilir. Bahsi geçen İslâmî söylem ve hareketlerin bulundukları bölgelerde Sünnî Müslümanları hedef almaları, bilhassa Türkiye ve Türk milletine karşı tutumları gözden kaçırılmamalıdır.

Hatta 60’lı yıllardan sonra doğan Türkiye’deki “İslâmcı” hareketlerin dahi büyük ölçüde Türkiye dışındaki Hint alt kıtası, Mısır gibi müstemleke coğrafyalardan beslenmesi, bilhassa 1979 devriminden sonra yönünü İran’a çevirmesi de ayrıca dikkate değer bir husustur. İslâmcılık dâhil modern dönemde Türkiye’de ortaya çıkmış Türkçülük, Sosyalizm, Batıcılık gibi hemen bütün ideolojilerin söylem ve ideallerinin merkezinin İran, Orta Asya, Moskova ve Kopenhag gibi Türkiye dışında olması da bu bağlamda zikre değer bir husustur.

Bugünlerde dış müdahale iddialarıyla başlayan rejim karşıtı gösterilerle yeniden gündem olan İran “İslâm Devrimi”nin uluslararası sistemin ve Amerika’nın da dâhil olduğu bir organizasyonun katkısıyla, en azından izniyle gerçekleştiği hususu, Fransa’da iken Humeyni ile Amerika arasındaki pazarlıklar artık açıktan konuşulmaktadır. Dikkat edilirse İran’da da Irak’ta da pekâlâ Batılıların destekledikleri, beraber çalıştıkları seküler rejimler ve liderler var iken, yapılan operasyonlarla her iki ülkede de mezhepçi Şiî yönetimler ikame edilmiştir. Sınırı boyunca konuşlandırılan, kendisini tehdit eden örgütlere rağmen komşusu Suriye’de Türkiye’nin nüfuzunu kırmak için elinden geleni yapan merkezi sistemin, bir yandan yıllardır İran’la mücadele retoriği sürdürürken diğer yandan fiiliyatta İran’ın önünü sürekli olarak açtığı da bir vakıadır.

Son yıllarda İran’ın, Suriye, Lübnan, Yemen, Körfez ülkeleri gibi hemen bölgenin tamamına fiilî ve askeri olarak yerleştirilmesi buna misaldir.

Bir diğer açıdan da tarih boyunca Şiiliğin, üstün gördükleri kendi yüksek medeniyetlerinin, küçümsedikleri “bedevi Araplar” tarafından fethini hazmedemeyen Farisilerin İslâm şemsiyesi altında bir sığınağı, milli anlayışına ve umum Müslümanlığa karşı muhalif tavrına bir mevzi teşkil ettiği de ifade edilmiştir. Gayrimüslim dünyanın, tarih boyunca kullandığı gibi günümüzde de Şia’nın kendine mahsus bu muhalif tavrını İslâm ve Müslümanlar aleyhine kullanmaya devam edeceği anlaşılmaktadır.

Yörünge Dergisi’nden Alınmıştır.

Paylaşın:
0 Yorum
Önceki İçerik
Tahrifin Sıdre-i Müntehası: Nasr Hamid Ebu Zeyd
Sonraki İçerik
Fazlıoğlu: “Erkeğe bir kadına yarım. Hadi lan oradan”

Beğenebileceğiniz Yazılar

İRAN’SIZ İSRAİL, İSRAİL’SİZ İRAN AYAKTA KALAMAZ !

1 Şubat 2018

Hz.Ömer (r.a)’e İftira

29 Mayıs 2018

Şimdi de İran tehlikesi!..

10 Ocak 2020

Şii İle Sünni Arasında Geçen Bir Tartışma

29 Mayıs 2018

İran-Irak savaşı ve İsrail-İran dostluğu

19 Kasım 2018

Humeyni’den Sahabenin Büyüklerine -Hâşâ- Domuz Ve Köpek Benzetmesi

19 Haziran 2018

İran’da Neler Oluyor? (Fotoğraflarla)

8 Ocak 2020

Hacı Bektaşı Veli Ve Bektaşilik – Mehmet Oruç

29 Mayıs 2018

Kerbela Faciası Yeni Kerbelalar Doğurmasın!

13 Haziran 2018

Şiilikten Dönen Bir Âlimin Âkıbeti

7 Ocak 2020

Yorum Yazın Cevabı İptal Et

Sosyal Medyadan Takip Edin

Din Tahripçileri Listesi

  • Tarihte Din Tahripçileri

    • Ali Şeriâti

    • Cemalettin Afgani

    • Elbânî

    • Fazlurrahman

    • Humeyni

    • İbn-i Teymiyye

    • Mevdudi

    • Muhammed Hamidullah

    • Muhammed Abduh

    • Muhammed Esed

    • Musa Carullah

    • Reşit Rıza

    • Seyyid Kutub

    • Şevkani

  • Günümüzden Örnekler

    • Abdülaziz Bayındır

    • Alparslan Kuytul

    • Nurullah – Uludağ – Koşar – Naik
    • Ankara İlahiyat’ın Bazı Teologları

    • Bayraktar Bayraklı

    • Cemal Nur Sargut

    • Fethullah Gülen

    • Haydar Baş

    • Hayrettin Karaman

    • Hüseyin Atay

    • Mustafa Kazankaya (İslamoğlu)

    • Mehmet Okuyan

    • Mustafa Öztürk

    • Nurettin Yıldız

    • Süleyman Ateş

    • Süleyman Uludağ

    • Yusuf el-Kardavi

    • Bazı Diyanet Mensubları

    • Zakir Naik

    • Üveysilik

    • Fatih Nurullah

    • Taslaman – Dorman

    • Uğur Koşar

    • İsrafil Balcı

İletişim

İLETİŞİM

Faydalı Siteler


  • Facebook
  • Twitter
  • Youtube

@2018 - dintahripcileri.com.


Yukarı