Sonra, seyyah-ı âlem asırlarda gezerken, Müceddid-i Elf-i Sâni İmam-ı Rabbânî Ahmed-i Farûkî’nin medresesine rast geldi, girdi, nu dinledi. imam, ders verirken diyrdu: Bütün tarikatlerin en mühim neticesi hakaik-ı imaniyenin inkişafıdır ve Birtek mesele-i imaniyenin vuzuhla inkişafı, bin kerâmâta ve ezvâka müreccahtır. Hem diyrdu: Eski zamanda, büyük zâtlar demişler ki: Mütekellimînden ve ilm-i kelâm ulemasından birisi gelecek, bütün hakaik-i imaniye ve İslâmiyeyi delail-i akliye ile kemal-i vuzuh ile ispat edecek. (Şualar, s. 141; Kastamonu Lahikası, s. 13)
Gördüğünüz gibi Said Nursi kendisini meşru göstermek için ayetlerin, hadislerin, Hz. Ali’nin ve diğer büyük evliyaların kendisini işaret ettiğini söylemiş ve bu meyanda da İmam- Rabbani hazretlerine iftira etmiş ve demediği sözü ona atfetmiştir. Bir de bu cümlelerin altına “Burada işaret edilen Risale-i Nur’dur.” denilmiştir. Pes doğrusu.
