İranlı düşünür Alî Şerîati’nin201 kitabında şu ifadeler yer almaktadır: ‘Muhammed’in Ali hakkındaki sükûtu, onu târihte savunmasız bırakacaktır.’
‘Acaba Muhammed, …. Ali’yi kollamayacak mıdır? …sükûtuyla …o acımasız târihin eliyle paymal etmeyecek midir?’
“…nitekim öyle de oldu. Onu târihte en kötü adam olarak tanıttılar.” (Alî Şerîati, Muhammed Kimdir?,s. 322)
Günümüzde bazı kimseler tarafından gençlere, üstad202 olarak gösterilen Alî Şerîati’nın yukarıdaki fikirlerinin İslâm’da hükmü nedir?
Resûl-i Ekrem (s.a.v.)’in varlığına münasip düşmeyen ve lâyık olmayan şeyleri izafe eden kişi kâfir olur.”203
Bir kimse, Efendimiz (s.a.v.)’i ayıplasa kâfir olur. Efendimiz (s.a.v.)’in huyuna noksanlık nisbet eden kimse kâfir olur. Efendimiz (s.a.v.)’in aleyhine duâ eden kimse de kâfir olur. Çirkin ifade ve lafızlarla Resûl-i Ekrem (s.a.v.)’e hakaret eden kişi kâfir olur. Efendimiz (s.a.v.)’i, küçültmek maksadı ile başka bir şeye benzeten kimse kâfir olur.204
“Peygamberimiz (s.a.v.)’in şahsına noksanlık nisbet eden kimse kâfir olur.” (Hüseyin Âşık, Elfâz-ı Küfr)
Advau’l-Beyan tefsirinde (s. 352) şöyle geçer: “(İslâm dînine girmek hususunda) öne geçen ilk muhacirler ve ensar ile onlara güzellikle tâbi olanlar var ya, işte Allâh onlardan razı olmuştur; onlar da Allâh’tan razı olmuşlardır. Allâh onlara, içinde ebedî kalacakları, zemininden ırmaklar akan cennetler hazırlamıştır. İşte bu, büyük kurtuluştur..” (Tevbe s. 100)
Bu âyette Allâhü Te‘âlâ açıkça Muhacir ve Ensar’ın evvelkilerinden ve onlara güzellikle uyanlardan razı olduğunu beyan etmektedir. Onlara küfreden ve onlara kin besleyenin sapkın olduğu, Allâhü Te‘âlâ’ya muhalif olduğunu Kur’ânî delîlden anlıyoruz. Çünkü o, Allâh (c.c.)’un razı olduğu kişiye nefret etmiştir. Şüphesiz Allâh (c.c.)’un sevdiğine buğzetmek; Allâh (c.c.)’a karşı zıtlık, isyan ve başkaldırıdır.
Alî Şerîatî’nin kendine özgü bir Fars milliyetçiliği görüşü vardır. Sahâbeden Hz. Ebûbekir (r.a.), Hz. Ömer (r.a.), Hz. Osman (r.a.) ve daha birçok kimse hakkında kullandığı ifadeler, klâsik Şiî yaklaşımının Şerîati’nin düşüncelerine etkisini bâriz bir şekilde yansıtmaktadır.205
Dipnotlar
201Alî Şerîati; Müslüman kisvesiyle, hiçbir İslâm düşmanının yapmaya cesaret edemediği hakaretleri Nebî (s.a.v.)’e ve O (s.a.v.)’in sahâbesine yapmıştır.
Alî Şerîati’nin 1988 yılında Ankara’da Fecr Yayınevi tarafından basılan MUHAMMED KİMDİR kitabının önsözünde: “Benim bu öyküye bakış açım mezhebî îtikadlar açısından değil…” “…bir Müslüman olarak değil de tarafsız, ilmî bakış açısıyla olayları değerlendiren bir düşünür olarak Muhammed’in görüntüsünü sergilemek…”
Peygamberimiz (s.a.v.)’i, gerçekten “bir Müslüman olarak” anlatmamış!
Bedir Savaşı sonrasını Şerîatî şöyle anlatıyor:“İslâm ordusu ilk defa en çetin savaşlardan birinden dönüyordu, gururlu ve muzaffer olarak.” Gurur!? Bu çok çirkin bir huy ve özelliktir. (s. 42)
Uhud Harbi’ni anlatırken ise şöyle diyor:“Osman firar etmişti. Ömer ve Ebûbekir ortalıkta görünmüyordu. (s. 65)
Mekke’nin Fethi sonrasını tasvir ederken:“Peygamber’in sükûnet ve huzur sağlamaya, Mekke’de kan dökmeyi önlemesine karşın, öyle bir ortamda tavizsizlik göstermesi, onun ruhsal yapısının normal bir ruhi yapı olmadığını gösteriyor. Onun hayat serüveni bu örneklerle doludur.
202Alî Şerîati’yi üstad ve önder olarak görenlerden birisi Mustafa İslamoğlu’dur. Nitekim aşağıdaki linkte yer alan konuşmasında “Üstad Alî Şerîati”, diye bahsederek rahmetle anmaktadır. “Bizler de onun talebesi sayılırız…” demektedir. bkz. http://www.youtube.com/watch?v=cT8UjO2uiEY
Alî Şerîati’yi üstad olarak görenlerden bir diğeri de Ali Bulaç’tır. Yine Alî Şerîati, İslâm’ın 5 şartından biri olan Hacc ibâdeti hakkında: “Ve Hacc: Müslümanlar arasında her yıl tekrar edilen en çirkin, en mantıksız eylem!” (Alî Şerîati, Hacc, s. 9) demiştir. Toprağı bol olsun!
203Bezzaziye
204Bedir Şerhi Reşid
205Ebûbekir Sifil, Sana Dinden Sorarlar, s.589
