Her Müslüman, bütün dîni konuları âyet ve sünnetten çıkaramaz. Hatta kitap ve sünnetin tamamını okuyup inceleme imkânına sahip olsa bile, bu konuda ihtisas sahibi olmadığı için, delîlden hüküm çıkaramaz. Bu sebeple müçtehid olmayanların, dört mezhebten birisine uymaları (yâni mensubu bulunduğu mezhebe ait kitaplara yahud o kitaplara göre görüş beyan eden kimselere uymaları) mutlaka gereklidir.
Müçtehid imamlar; Resûlullah (s.a.v.) Efendimizin zamanına daha yakın, kitab ve sünneti bütün özellikleriyle daha iyi bilen, ashâbın görüş ve fetvalarını araştıran, en iyi inceleyen hatta sahabeye talebelik etmiş kimselerdir. Bu kimselerin fıkhî görüşlerini, “Taklid olur.” diye bırakarak, kitap ve sünnet ıstılahlarından, nasih ve mensuhtan, derinlemesine fıkhî bilgiden yoksun ve hatta selefin eserlerini okumaktan ve anlamaktan aciz kimselerin, yeniliklere kalkışmaları cidden çok garip ve gülünçtür. Reformcular bu tür davranışlarıyla hem kendilerini hem de saf Müslümanları yüce dînden, şer-i şerîfin yolundan saptırmaktan başka ne yapabilirler?
(Hak Dinin Batıl Yorumlarına Cevaplar, MİSVAK NEŞRİYAT, İstanbul, 2014)
