Sahâbe-i Kirâm’ın ve ecdâdımızın yüzyıllar boyu ne için cihâd ettikleri düşünülmeden ‘Bütün insanların Müslüman olmaları; dînin, Kur’ân’ın hedefi değildir.’ (Hayrettin Karaman, Polemik Değil Diyalog, s. 41); ‘Müslümanların çoğu; Peygamberin, bütün dîn sâliklerini İslâm’a çağırdığına inanırlar.’ (Hayrettin Karaman, a.g.e. s. 35)
‘Peygamberimiz, ‘Yahûdîler mutlaka Müslüman olsun!’ demiyor, ‘Hıristiyanlar mutlaka Müslüman olsun!’ demiyor.’ (Hayrettin Karaman, a.g.e. s. 35) ‘Diyaloğun hedefi, tek bir dîne varmak, dînleri teke indirgemek olmamalı.’ (Hayrettin Karaman, a.g.e. s. 36) ifadeleri kullanılmaktadır.
Bu görüşlerin değeri nedir?
Kur’ân elbette bütün insanları Müslüman olmaya çağırmaktadır.
“Ey îmân edenler! Allah’tan, O’na yaraşır şekilde korkun ve ancak Müslümanlar olarak can verin.” (Âl-i İmran s. 102)
“Allah nezdinde hak dîn İslâm’dır. Kitap verilenler, kendilerine ilim geldikten sonradır ki aralarındaki kıskançlık yüzünden ayrılığa düştüler. Allah’ın âyetlerini inkâr edenler bilmelidirler ki Allah’ın hesabı çok çabuktur.” (Âl-i İmran s. 19)
“Kim, İslâm’dan başka bir dîn ararsa, bilsin ki kendisinden (böyle bir dîn) asla kabul edilmeyecek ve o, âhirette ziyan edenlerden olacaktır.” (Âl-i İmrân s. 85)
“İşte onların cezası; Allah (c.c.)’ın, meleklerin ve bütün insanlığın lânetine uğramalarıdır.” (Âl-i İmrân s. 87) Şüphesiz ki Allah’ın, şerîat olarak Peygamber (s.a.v.)’i vasıtasıyla gönderdiği ve ondan başkasını kabul etmediği hak dîn İslâm’dır. Kendilerine İncil verilen Hıristiyanlar; aralarındaki düşmanlıktan, başkanlık, saltanat ve hükümdarlık ihtirası yüzünden, ancak kendilerine ilim geldikten ve gerçeği tam olarak anladıktan sonra ihtilâfa düştüler.
